çelimsiz ruhun tek emaneti sensin
korkan gözlerin cesareti benliğin
oyalama sahnelerine yenilen isyan bayraklarına sarılan
veya
yeri geldimi ağlayan tüm çıplaklığıyla
bu adam büyüdü koynunda inatla
nerde?
sorularıyla çarpışırken ateşler içinde
varlığın azme kırbaç vurdu
yada
şımarık arsız arzuları seni çağladı
her sese koştu sebep aramadan
biliyorum
yolun bitişinde sen varsın kadınım
seni seviyorum................
bir anlık heves değil yaşadıklarım
göz yaşların niyeti çarpıklığında ki sevda değil
titreme nöbetleri acımasız yokluğunda
ilk defa keşke kelamı sana adandı
bu ben değildim inan
çok değiştim varlığınla..........