Gül goncasında ahu raksa gelen bülbül
Ey! İlahi bir nağmeyle inleyen bülbül
Buğulu gözler sıla hasretinde ağlar
Söyle suretim, kabristan yolunda neyler

Yanıp kavrulan vicdanın acı feryadı
Yoksa manadan fersah, fersah mı uzaktı
Yanan ateşimin gösteriş budalası
Akan gözyaşlarımdan geriye ne kaldı

Gözlerimde Yakup’un o döktüğü hicran
Dudaklarda Yusuf’un bestesinden kalan
Ruh ebedi alemleri seyre dalarken
Dünya zindan aleminde battı, bu beden

Kaç Kerbela türer göğsümün çorağında
Kaç mevsim geçti böyle yağmursuz, manasız
Hangi ırmağı doldurdum gözyaşlarımla
Çırpınıp durursun amansız ve manasız

Seccadeler gözyaşlarımla nakşetmeli
Alnım mühür olup basmalı üzerine
Ne Hüseyin ağlasın ne Cafer inlesin
Her nefes göğsümün üzerinde inlesin

Bir secde kıl ya rab geceler kadar derin
Eğilmenin hak hakikat olduğu demde
Rahmetle özlem ver gönül memleketimde
Kıyam rüzgarı essin artık serin, serin