Sancılı bir kalp ağrısıydı
Seni unutmak,
Senden vazgeçmek…
Bu kavramlar bana yabancıydı.
Yoktu yüreğin dilinde bunlara yer…

Dalgın kalemim,
Billûr akan kahverengi gözlerinde
kanlı dizeler saçardı,
Tatlı hayâllerle ben bunu
gözyaşlarım sanırdım…
Tutuşurdum katbekat,
Hissettikçe seni yanımda…
Ama ne yapabilirdim ki?
Yaşamın getirdiği kanlı bir hançerdi
sadece,
görebildiğim tek şey…
Farksız değildi benden yüreğim de,
Senin yanında o sensizdi,
O, senin için pek değersizdi…
Hançerdi kurtuluşu ve görebildiği tek şeyi.
Ve…

Gözlerini unutamadığım
sevdiğim!
Her çıktığımda dışarı,
Yolumu kaybedeceğim.
Gecelerimden, gözlerinden;
Bana yol gösteren gözlerinden,
Vazgeçtim çünkü!
Senin için değersiz bahçemin,
eşsiz gülü!

Unutmak zorundayım
artık!
Seni çağrıştıran sihirli sözcükleri…

Görmek zorundayım
artık!
Yüreğimde yeri olmayan sensiz sözcükleri!

Efe Ulaş