Huy ettin kendine bana küsmeyi
Gönül bu sevdandan geçmez mi sandın
Çok istedim çok denedim susmayı
İsyan eden bayrak açmaz mı sandın

İflah olmaz hallarından usandım
Benim olan günlerinden usandım

Yeşilimi dön derdiler sarıya
Petek oldum bal vermeyen arıya
Ömür geçti gün tükendi yarıya
Hasret eken hüsran biçmez mi sandın

Bu gün değil dünlerinden usandım
Derde salan dillerinden usandım

Bütün emeklerim gitse ne boşa
Elbet yazılanlar gelecek başa
Olur olmaz yerde tutuldum taşa
Her kuş yuvasından uçmaz mı sandın

Zülüf ünün tellerinden usandım
Dikeninden güllerinden usandım

Üç gün bile sürmemişken bal alayı
Davul zurna tuttun kurdun halayı
Elbet koyup kaçmak işin kolayı
Yiğit her beladan kaçmaz mı sandın

Ozancayım fenlerinden usandım
Senden değil ben kendimden usandım

Fevzi CAHİT
Ozanca/İZMİR