Seyre dalmışken o derin yalnızlığımı
Martıların çığlıkları
Karıştı ıssızlığıma…
Saklamışken parçalı bulutlara gözlerimi
Ve duygulara bir fora çekmişken
Karanlığın içinde...
Sakindi deniz, uykudaydı gönül…
Ya bu dalgalardaki ses neydi?
Neydi yüzüme çarpan, neydi?

Yorgun bir akşamın günbatımında
Yokluğumun rengini beğenirken
İmbat rüzgârları,
Yine aşkın kızıl saçlarında eser,
Yine ümidin güneşiyle gülümser,
Kokunu içime doldura doldura
Dolaşırken başıboş…
Ruhumda ızdırap çizikleri
Ve ağıtların sessizliği
Ve İzmir’de…
İzmir de bademler çiçek açmadan
Tuttum ellerini
Sıcak, sımsıcaktın…

Mahzun bakışlarım
Hayalini çizerken kaldırımlara,
Ahh kordon boyu ya senin telaşın ne?

Bir şimşek çaktı aniden yüreğimde,
Suskun akşamın imbatı
Sevda sunuyordu her esintisinde.
O rüzgâr gemisinden
Bir yağız at düştü gecelerime.
Saman yolundan mı geliyordu,
Yıldızlardan mı bilemedim…
Ruhuma yağdı, içime doğdu,
Öpüştü şiir sözleriyle yürek.

Sevda mıydı bu, aşk mı, rüya mı?
Sızımı dindiriyordu nefesi.
Şimdi çıkmak vardı mor dağların başına,
Gözlerimi dikmek vardı ufuklara,
Kerem yüreklimi görmek
Ve Aslı’ca sevmek
Ve İzmir’ de…
İzmir de bademler çiçek açmadan
Seni, dedim, seni yüreğim
Hoş geldin baharınla,
Hoş geldin yüreğime…

04.03.2010