Ya siyah, ya ak diyorlar
Bir eğri, bir hak diyorlar
Geleceği görmek için
Dön, geçmişe bak, diyorlar.

Yerini bil, sen beşersin
Kendi kuyunu deşersin
Dikkat et, gâfil düşersin
Her tarafta fak, diyorlar.

Hep tetik tut vicdânını
Terk et vîranın hanını
Can yanmadan sen canını
Az az olsun yak, diyorlar.

Gülün zamansız solsa da
İçin acıyla dolsa da
Herkes bulanık olsa da
Duru duru ak diyorlar.

İçin dışın olsa gurbet
Âsi olma, inan, sabret
Almak istiyorsan ibret
Sen kendine bak, diyorlar.

Yaşar iken ölmeyene
Doğruluğa gelmeyene
Hududunu bilmeyene
Hudut çizmek hak, diyorlar.

Pişman, sığın, içlen dol, var
Gizli gizli ağla, yalvar
Ara, affın için yol var
Kibri koy, diz çök, diyorlar.

En büyük râkibin, nefsin
Yen, emsalsiz cengâversin
Sana köstek, destek sensin
Düştün doğrul, kalk, diyorlar.

Âciz olduğuna bakma
Tedbir al, fırsat bırakma
“Kalp kırma, gel gönlü yıkma”
Bir kenara çık, diyorlar.

Çığlıkları duymayana
Yeyip, içip doymayana
Aza râzı olmayana
Ne verilse, çok diyorlar.

Çok emek ver, dök dâim ter
Bu yan öte yandan haber
Kabul etmez belki mâkber
Çok gözyaşı dök, diyorlar.

Katlanırsın baka baka
Kül eder ha yaka yaka
Kapılma, aldanma yoka
Aldanan, ahmak diyorlar.

Temiz olmalı ilk ucu
Göz, öz, söz çizer sonucu
Mükemmel sunmuş sunucu
Anla Hâkim, tek diyorlar.

Özüne tut aynasını
Çöz varlığın mânâsını
Ömrün özet binasını
Yanlış ise yık diyorlar