3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2154
Okunma

Sen şimdi camların ardında buğulanan gözlerinle Yağmura sarılacak kadar hüzünlüsündür
Rüzgara alışık kavak ağaçları gibi sessiz Yüreğimin acemi elleri arasında
Ufalanan ekmek gibisindir ..Bil ki bunlar bozkırca sezgilerden değildir.Birazdan başına üşüşür yıldızlar…Gecede ömrünü yarılayan kelebeklerin kırılmalarını duyarsın
Eğer ağlayacaksan dilinin altına bir ağaç parçası yerleştir
Güleceksen dudaklarını örtecek büyüklükte..bir bulut bulunsun yanında
Yerini yadırgayan bir ay dolanıyor gecede..Karanlık desen ölçülü salmış susmalarını
Aşkı utandıran bu hüzün de ne…Sen benim yüreğimin acemi elleri arasında
buğulanan ekmeğim değil miydin..Sen değil miydin…
Bir çocuk yüzünde ekmeği öper gibi öptüğüm.
Adem BİLİCİ.KELKİT.GÜMÜŞHANE.
5.0
100% (3)