Gözlerime bakıp da ağlama artık n’olur
Takdîr-i Îlâhî böyleymiş
Yazımız yazıldığında bizim
Ayrılık da varmış kaderimizde
Bunun suçlusu ne benim, ne de sen
Çok gördüler bize bir yudum mutluluğu
Yâr etmediler bizi birbirimize
Ağlama!..
Sus ne olursun!..
Parçalama yüreğimi!..
Göm kalbinin derinliklerine tüm hâtırâları!..
Bir varmış, bir yokmuş say!..

Hem sen değil miydin, aşk kavuşamayanlar içindir diyen?
Sen değil miydin, hasret sevgiyi arttırır diyen?
Bizi bu hâle düşürenler, murâdına erdi sonunda
Şimdi kına yaksınlar artık!..
Öldürdüler zâhirde aşkımızı
Helvalar dağıtsınlar!..

Kavlimiz bu Dünyâ için değildi sâdece biliyorsun
Her şeyden ziyâde, sonsuz mutluluk için sevdik birbirimizi
Ve, mutlu olacağımız tek yer orası
Üzülme!..
Ayrılık değil aslında bu
Belki bedenlerimizin sâhibi başkaları olacak
Ama kalplerimiz birbirine âit...
Şimdi o sonsuz mutluluk ânına kadar sus!
Ağlama sakın!..
Gözlerime bakıp da ağlama artık n’olur...

Gidiyorum şimdi;
Sen hayâtımda hiç yokmuşçasına
Seni hiç tanımamışçasına
Gözlerine hiç bakmamışçasına
Gülücüklerini keyifle seyretmemişçesine
Seni sevmemişçesine gidiyorum...
Ağlama artık ne olur...