0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1059
Okunma
Dostluğun kabuğunu kopardın arkadaş
Ne sana yazdığım şiirlerin anlamı var artık
Nede bölüştüğümüz bir dilim ekmeğin
Zorla yapıştırdığım anlamsızlıklarla dolduruyorum anılarımızı
Beyazı çalmıştık ya buluttan siyah çalmasın diye
utanarak yıldızların ardına saklanmıştık çocukça masumiyetle
İlk kirlenmeyi o zaman öğrenmişsin
Yıktın kumdan yaptığımız kaleleri birkaç kelimeyle
Yıkıntıların en büyüğüydü oysa en yaralayıcısı
Savunmasızdım bağlıyken mazideki limana
Gemilerim hep köhne kâğıttan bozmaydı dalgalarım
Taşlar dizilmişti yıllara her kulaçta dizlerim kanardı
Sana sarıldım ey çocuksu bakışların ardındaki ihanet yüklü
Eserinle gurur duy artık batıktır bütün limanlar
