Siyah’tı ..

Alnımın s/aklanmış yazgısı kadar siyah ..

Yâh’dı.. Sevgiliden uzaktı.. Uzaktı, İki dudak arası bir mesafe kadar..

Firâk-ı ma’cel girince araya bu hasretlik dayanılmazdı..

Siyah’tı.. Gecenin ateşine çalınır, yıldızların renginde yanardı..




Âh’dı..

hiç bakamadığı gözleri..

Zifiri aydınlık olurdu âlem, bir kez kaldırıp nazlı başını baksaydı..

Uzaktı Sevgili.. Divanenin acısı, gözlerinde kırk bin düğüme dolanırdı.. düğümlerin sayısı, rengi kokusu da Siyah’tı..

Nil nehrine eğilip su içmeye durunca sol yanına kurulan tuzaktı ..

Tuzak ve avdı ..



Siyah’tı..

ancak mana âleminde, dizlerinin dibine yanaşırdı..

Sıratın iki ucunda vaizlik yapar..

Ciğerlerinde ki cehenneme ağlardı .. Ay yüzü sararır, bedenin sıhhatinden cayar, Cân’ın sıhhati için yakarmaya başlardı..

Öyleydi, cihânın sıhhati Cânının sıhhatine bağlıydı ..




Yâh’dı ..

tamudan sıyrılır, ankanın kanatlarında cennete ağardı..

O ağardı cennet siyahlaşırdı..

Siyahlaşırdı Adn, Firdevs kapılarını açardı..

Nâim’e kalbi akar "Beni Cennetü’n-Nâim’in varislerinden kıl... "

buyuran Kelimullah’ı anardı..

Nazlı bir siyahdı, eteklerini toplar uçmağ’ın bahçelerinde pür eda ile salınırdı..




Âh’dı..

Gılman yüzü kadar siyahtı .. ama uzaktı ..

Her an bir olmak, ayrı olmak kadar günahtı..

Vuslat hicrâna karışır, Ülfet soğuk bir aş gibi önüne doğranırdı..

İmtihanı siyahtı.. yakınlık için dudağından dökülenin kemendi lazımdı..

Bu yüzden tahammülü işrak vaktinin secdelerinde asılı kalırdı ..




Siyah’tı..

kızıl bir ırmağın öte tarafında göğüsünde ki yaraları yıkardı..
Sevgili bir ok daha fırlatır, göğüsünü de ırmağıda siyaha boyardı..

O, her boyanışta âh u zârdan tel tel olmuş yüreği okun sahibinin ustalığına bir kez daha hayran kalırdı .. Razıydı, bu ne güzel ikramdı..



Âh’dı .. İçini yakandı.. tuzağına düşmüşlüğü şeref ve şanıydı..


Yâh’dı.. kurulduğu kente biraz isyanlı..

Çoğul seslere inat, sol yanındakinin sükûtu, senfoniler çaldırırdı ..

Uçsuz bucaksız türküleri , kilitlenmiş dilinde besteler..

gözlerinin karasında bir Yâ Sîn daha aklanırdı..


Siyah’tı..

Sevgiliden uzaktı, uzaklığına divane şiirler yazar..
yakınlığına çaresiz lâl kalırdı..



Adı Siyah.. Kanadı Yâh .. Tadı Âh’dı..


Fatima Zehra Demirhan / âHuZâRi