Hayallerimiz vardı

Geride bıraktığın ne var ne yoksa al götür
sehpadaki sigaranı
yerlere savurduğun pijamanı
aynanın önündeki saatini,telefonunu
ne var ne yoksa al götür
boşalt dolabını
çıkart at yüzündeki sahte maskeyi

sus sus Allah aşkına
nasıl da kanmışım yalanlarına...

Yine yalnızlık yine kahır
yine kendi kendime konuşuyorum
oysa oysa bir zamanlar ne kadar da mutluyduk
o kahkaların o gözlerin gönlüme açılan yoldu
her eve gelişinde,sen bilmesen de; çok şükür geldi derdim
derdim de içten içe dua ederdim
Her akşam yorgun argın gelip koltuğa uzanırdın
kumanda elinde kanal kanal gezerdin de ben de
tv’den uzaklaştırmak için ya ortaya bir laf atardım ya da
tavlayı alıp; hadi toplan bakalım derdim
sen de her seferinde hazırdın oynamaya
bazen sen beni bazen ben seni mars ederdim,bazen de sinirlenip tavlayı kapatırdım
hani ne yalan söyleyeyim seni yenmek hoşuma gidiyordu da
yenileceğimi anlayınca ve senin; biz oyun oynuyoruz kızım
deyip kahkahaların başlayınca kapatıp kaçıyordum...

Alışkanlıklarımız vardı seninle
tavşan kanı çaylarımızı içerken sigaralarımızı hem tüttürür hem de bu mereti bırakmalıyız derdik
bir yandan da geleceğe dair planlar yapardık
Sen derdin; çocuklarımız üniversiteye gidecek,adam olacak
bizde seninle hemen her yıl erteleğimiz tatilimizi yapacak
şehir şehir gezecektik.
her defasında aynı hayaller aynı konuşmalar...
bir anlıkta olsa dünya telaşını unutup bir şeyler yapardık

Sen gittin yarım kaldı hayaller
Sen gittin yırtıldı tüm sayfalar
geceler yalnız
geceler soğuk
ne gülüşler kaldı ne de umutlar...

Senin oraları bilmem ama
biliyormusun bizim buralarda ağaçlar çiçek açtı
bir an gözlerim kamaştı
sen de bnim yegâne çiçeğimdin
verdiğin zehir olsa içerdim
gittin hayatımı cehenneme çevirdin
doldum,soldum
sonunda saçlarımı yoldum,yoldumdüşünmekten yoruldum
halâ soruyorum kendime neden neden ha neden ve niye biz!
kalem kırıldı gitti,bu sayfada burada bitti
yüreğimde ne var ne yoksa hepsi silindi....

Nermin Terzi

öylesine bir şiir,benimle ilgisi yok