Sen artık yoksun,
Yokluğunda ne hayat durdu,ne de insanlar sustu...
Her yürekte yakılsada bin bir ağıt,değişmedi bu dünya
Ve gözlerim yok oluşuna oldu tek kanıt
Sen artık yoksun
Yaşam var. . . herşey var. . . ama umut yok!
Hüzün var,gözyaşı var ama benim ağlamaya gücüm yok.

Evet sen artık göklerdesin,
Sonsuz varlığımsın benim,
Benim kalbimdesin.
Ama arada bir rüyalarımda görünsen bari
İiçim acısa dahi,
Kalbim özlese bile çılgınca
Değişmeyecek tek gerçek var;
Sen artık yoksun.

Hayallerimdesin,
Artık umut yerine özlem besliyorum
Ve biliyorum ölüm acı gerçek
Ama durduramıyorum hıçkırıklarımı,
Çünkü biliyorum sen oldun baki
Sahi! neden ağlıyorum ben dersin,
Özlem mi? çaresizlik mi?
Kırılan kapılarımın tamiri yok
Sendeleyen bu kalbim, sana erişemiyor ki. . .
Büyüyen bı hırçın çocuk hiç susmuyor.

Beklediğim seneler geçti çoktan,sen neredesin?
Nerede olduğunu biliyorum
Gözyaşlarımı sana hediye ediyorum,
Bak,seriyorum önüne incilerimi
Biliyorum nerede olduğunu
Giderken arkandan, el sallayamayıp kahrolan ben,
Biliyorum tutamadığım ruhumun çırpınışlarının nedenini
BİLİYORUM. . .

Senin gibi seven biri, bir daha olmayacak
Susacak herkes bana karşı olacak
Neden duyamıyorum sesini,yokluğunu kim dolduracak?
Haykırsam,ağlasamda gelmiyorsun ki!
Neye yarar mahsun çocuk olmam ancak,
Bir deri bir kemik,sevgi damlası akacak

Sen artık yoksun
Yok bedenin,ruhun artık yok
Tabut çok soğuk!
Gözyaşlarım artık donuk
Açsam çıkar mısın dışarı?
Sarar msısın yeniden?
Ama artık, umudum yok!
Biliyorum toprak saracak seni
Ve ben yokluğunda çaresiz ve bitap haykıracağım ismini,

Bir ışığım vardı benim,oda artık sönük
Bir yıldızım vardı benim ,kaydı gitti,
Ve giderken bana tek hediye bıraktı;
Gözyaşı ve ONSUZLUK.
Gamze Yazıcılar