Neler gördüm şu huzuru göremediğim yalan dünyada,
Etrafta maskeli yüzler,sahte yürekler,yalancı sevgiler cirit atmakta...
Milyonlarca insanın var olduğu karanlık dipsiz kuyuda,
Belki de son zamanlarımı yaşıyorum,bu yaşanılmayan hayatta..

Gamdan dağlar kurdum kendime,kelimeleri kayalar olan,
Bir tekme daha attı her düştüğümde kaldırmak için el uzatan,
Oysa çok şey değildi istediğim kurtulmaktı karamsarlıktan,
Güvenmeyi istemekti,doğruyu öğrenmekti,sevgiyi görmekti insanlıktan...

Belki de insanlığın hesabını,insan olmayandan sorduğum için bu düzen böyle,
Sahtekarlıkla başlasa da bu böyle devam etmez bunu bil hele...

Gelecek güzel günler,bitecek üzüntüler,kederler...
Acı olmadan mutluluk,karanlık olmadan güneş doğmaz derler..
Her gecenin bir sabahı,her kışın bir baharı varsa yakındır özlemin,acının dinmesi.
Bahar gelince kimse kışı özlemezmiş,belki de en büyük nedeni...

dünya dünya yalan dünyasın bazı sahte bazı rüyasın yalan dünyasın...