Şu dünyaya gelir kul,
Geldik bizde bezmi alemden koparak.
Gülmenin yada ağlamanın anlamını bilmeden
Ayrıldık rahmetli babamızdan.
Daha bebekken...

Büyüdük, büyüttük içimizde sevgiyi çokça
Sevdik çaresiz ama çaresi biz olan abimizi
Onun vasfında bütün çaresizleri…
Sonra kaybettik, rahmete uğurladık onu da…
Ağlayarak.

Sevdayı tanıdık, çok ama çok sonra…
Baktı gözlerimize dedi ki,
Hiç hüzün yok gözlerinizde niye?
Acı uğramamış mı size…
Yok dedik,

Anlamamıştı sevda…
Cevabı verirken bakmamıştı ki gözlerimize.
Biz Rabbimizin tüm verdiklerine, yada vermediklerine
Şükür içindeydik sadece.

Yine şükür içindeyiz her vakit.
Buna birde dilek ekledik.
Yalandan sevdayı sunanı, yalandan dost olanı
Rabbimize havale eyledik….


Bugün "Mevlid Kandili"ni Yaşıyor İnanlar.
HAYIRLI KANDİLLER
Tüm Yürekten Sevenlere, Tüm Hakiki Dostlara...
Baki SELAMLAR.... :)