artçı eylemler üstüne kurulu bir dünya da beraat eden duygularla yaşanır mutluluk…




I.




iliklenmeyen hayallerimin esrarında
çaldım bu sevincimi….
Mutluluk;,
kibirli bir büyülenme ile savsaklanır içerdiğim,
geçici emellerin ibretliği yok hüznümde
hudutlarım varsızın yokluk gözyaşlarında çizildi
yırtarken öfkemi karanlığa şahit yarasalar,
lanet perdelerine uğuldayan rüzgar tek sanıktı aramızda.






Ve
bizi
ihmalkar
kılan bedenlerimizdi…


bencillik için;
savaşı çıkaran mutluluktu,mutluluğu yok eden savaştı aramızda…






II.




tanımının bekaritini bozarken düzen…



H
A
R
L
E
R endeler seni cümle(lere.)aleme…




dünyaya sadık küf bereketi,
mutluluk:
gerillanın suratına tövbeler düşüren yağmur,
sonsuzluğa gölge düşüren akıl,
dünyayı umuda perçinleyen güneş,
and içtiğimiz secde,
matemin karanlığına asılmış bir cellattır,
aramızdaki renksiz toprakta…



ve
hayalini döllendirdiğim ruhumda,
senin kirpiklerinden düşen cevherin sayıklamasıdır mutluluk…




III.



40. gece yankılarında helak edilmeyen,
bir nefsin çatlakarında,

mühürlenen:
sevginin,
aşkın,
açlığın,
azgınlığın,
özgürlüğün,
umudun,
vefanın,
özlemin,
saflığın..........




baskın bir debelenmesi ile:
daha dün aşıkların ölümüne ağlarken,
bugün kendimize ağladığımızı anladığımız zaman başlıyor
mutluluk…..