3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1012
Okunma
Oyuncaklarıyla gömüldü bir çocuk,
Tüm neşesini götürdü de peşinden.
Yok, üstünde artık o resimli gocuk,
Ayrıldı hem çok sevdiği kardeşinden.
Annesi sayıklar mezarda adını,
Evladım der nerde bulayım tadını,
Gözyaşlarım kırmasa da inadını,
Küçük bir işaret bırak gelişinden.
Gariptir onsuz pejmürde salıncağı,
Çok seneler geçti, buruldu yatağı,
Babası koklar yokluğunda kazağı,
Masum bir hatıra kaldı gülüşünden.
Eskisi gibi değil yalnız sokaklar,
Müthiş bir acı ki kar gördü şakaklar,
Güneşi olmasa güler mi başaklar,
Muzdarip oldu komşular gidişinden.
Ne elemdir ocağı söndü hanenin,
Sırrına erilmez çat kapı vadenin,
Bir halini görün ki mahzun annenin,
Mahrum kaldı yavrusunu sevişinden.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz
