8
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1457
Okunma

Var mı beni içinizde tanıyan,
Aman dileyende akan yaş benim.
Her gün televizyonlarda vurulan,
Zalimlerce koparılan baş benim.
Hanelere benimle sıcak düştü,
Yakan ateş İbrahim’e dönüştü,
Tanelerimi bülbüller bölüştü,
Çizgileri gizleyen nakkaş benim.
Doğudan ve Batıdan görülürüm,
Merdiven altlarında sürünürüm,
Vahşice her daim öldürülürüm,
Yetim başı okşayan gardaş benim.
Mecnunun gözünde ben idim Nevfel,
Bırakın adıma dikmeyin heykel!
Acılar olsa da müthiş bir cebel,
Karşımda paramparçadır taş benim.
Aç olanı aradım sokaklarda,
Kimsesizleri doyurdum banklarda,
Duyulmaz ki sesim hem kulaklarda,
Vicdana düşen acı telaş benim.
5.0
100% (5)