4
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2272
Okunma
Gözlerindeki güneşle toprak yanıyor
Ağaçların kök saldığı
Kristal bir doğa harikası sanki
Korkarım ki yağmurlar dokununca
Kırılacak
Beyazındaki acemi çizgiler
Ufuk kuşlarının, kanatlarını dahi tanımadan
Özün şekle,
Uzaklığı,
Kendini yok etmiş gibi
Bütünlük sesleniyor gökyüzünden
Yıldızlara
Sığınma hakkı isterken
Özgürlük veya kölelik
Dönüşe ihtimal veren, bütün yollar kimsesiz
Anlatabilmek için sevdasını tozlu sayfalara
Hangi yürek uyuşukluğu
Yok eder mevsimini
işte
Mağdurluğu yeniden
Ağlatıyor anlar
Dolaşırken güz baharlarında
Zamansız bir kıpırtı
Haykırır yapraklarına
Rüzgârın fısıldayışıyla can bulur
Elinden alınmışçasına bütün yalnızlıkları
Katılır gölgelerin dansına
O bir badem çiçeği
Üşütüyor beklemek hücrelerini
2010..
5.0
100% (2)
Cevap Yaz