AFFEDERSİN HAYAT

Yükünü yüklendim hoyratça sırtıma
Ben mi seni anlamadım sen mi beni heyhat!
Yaşamak istedim seni adam gibi doya doya
Bana sen ağır geldin affedersin hayat...

Zor değildi aslında seni anlamak
Bu topraklarda insan gibi yaşamak.
Neden zor oldu sana yürekten doymak,
Seni bu hale sokan bensem affedersin hayat...


İnsanlar birbirinden kaçar olmuş,
Sende dalkavuğu, hırsızı yaşar olmuş,
Memlekette açan güllerin solmuş,
Solduran bensem affedersin hayat...


Sevmeye çalıştım uzattım elimi,
Kırmamak için kimseyi kestim dilimi,
Aç susuzum demedim kıstım kemerimi,
Yine de yaranamadıysam affedersin hayat...


Genci, ihtiyarı, cocuğu bi-çare,
Sende yaşamak artık bilmem ki ne çare,
Anam, bacım, ninem evde arar bir çare,
Seni çaresiz bırakan bensem affedersin hayat...


Artık ne düş görür ne hayal kurarım,
Derin derin düşünür yüreğimi yakarım,
Kendimden vaz geçtim gelecekten korkarım,
Geleceğini yok eden bensem affedersin hayat...


Yine de halime sızlanmam şükrederim,
Aç susuz da olsam dert benim, ben çekerim.
Bu hayat benim nasıl terk ederim,
Ama dayanamaz gidersem affedersin hayat...

Abdulkadir MERT