Nefes alamadığım bu şehrin dar sokakları
Dört yanımı cevirmiş mahpushane duvarları
Yeşile, suya hasret geçmişten kalan surları
Özümü, ruhumu sevdiğimi benden çaldınız

Yarsız yalnız gezemediğim çıkmaz sokakları
Adım, adım sayamadığım kaldırım taşları
Gece gökyüzünde göremediğim yıldızları
Özümü ruhumu sevdiğimi benden çaldınız

Yalanlarla donatılmış sahtekar insanları
İçine hile karışmış yalancık sevdaları
Sönük, sönük açan soluk mezar papatyaları
Özümü ruhumu sevdiğimi benden çaldınız

Gökyüzünde uçmayı beceremeyen kuşları
Hasret çeken, çile çeken derbeder insanları,
İnsan olduğu unutturulmuş ihtiyarları
Özümü, ruhumu sevdiğimi benden çaldınız

Yağmursuz hava da dolaşan kırlangıçları
Balık tutamayıp ekmeğe koşan martıları
Şehrin fatihine ihanet eden sarayları
Özümü ruhumu sevdiğimi benden çaldınız

Bozkırlar beni bekler yarimin seher yelinden
Yıllardır duyamadığım gülde bülbül sesinden
Dağlarında ki çobanımın kaval nefesinden
Yıllar bırakın gideyim artık ben bu şehirden.