Çocuk ürkekliğinde sıçrar ten dalınan derinliklerden
Sessizce etrafta gezinir sarsılmışlığın izleri
Kızıl akar nehir dört bir yan için için kan ağlar
Bilmem ki kaçıncı kez düş avuçlarda yanar

Dağların eşkiyası uyku ayak sürür bekleyişlere
Acuze anıların sesleri sızar tüm gediklere
Kırıp geçirir önüne çıkan mutlu hayalleri
Bilmem ki kaçıncı kez gece ceplerine doldurur küllenişleri

Ayazı ellerine alıpta gelir sıralı yarınlar
Buz kırığına yatırılmış sahipsiz baharlar
Beğenmez sahnedeki yürekleri dirilmek için
Bilmem ki kaçıncı kez benzi uçacak sevinçlerin

Küskün bulut devirir bebeklerini sarkan dudağının ilişiğinde
Oyuncağı alınmış çocuk olur damlar tütsüye
Dile gelenler mavi koksun her yer derken
Bilmem ki kaçıncı kez yanık kokar peşten gelen

Usanmadan dizilir buğulu gölgeler gözler önüne
Korkutup kaçıramaz hiçbir söz geldikleri yere
Andaçlaşıp izin vermez unutulmak istenilenin bitmesine
Bilmem ki kaçıncı kez ümitler can verecek hüzüne...

ASLI DEMİREL...