Ağladıkça akıyorum gözlerinden,
Tıpkı rimel gibi!
Makyajın bozuluyor ve sen bozuntuya vermiyorsun!
Ovuşturuyorsun gözlerini, kıpkırmızı olmuşlar;
Tıpkı Kırmızı şarap gibi!
Yudumlarken kadehinden aklına düşüyorum!
Hıçkırıyorsun, ağlıyorsun etrafına aldırış etmeden!
Neden neden neden diye haykırıyorsun!

Kalbindeki yara olmuşum, iç çektikce kanayan!
Hayatının anlamı olmuşum, gözünü açtığında ilk gördüğün ben!
Gözlerinde ki fer gülüşlerim olmuş, bana baktıkça ışıldayan!
Nice feryatlar olmuş dağlarda eko yapan, hasretinle yine ben!
Hani uçardın yükseklerden hiç biyere çarpmadan!
Hani dalardın gözlerin kapalı sonsuzlağa!
Bak işte tosladın, hemde çok fena !
Yalnızlıkmış kaderin, bunu çok geç anladın!

Hayatada dair ne varsa öğrendiğin, etüt yap derim!
Zamana ayak uydur, geç kalma derim . . .

Yalçın ÇALIŞKAN