Duymadın haykırışlarımı
gidişinle attığım sessiz çığlıklarımı
Arkanı dönüp giderken
görmedin yanaklarımdan dökülen gözyaşlarımı
Seni yeni açmış bahar dalları gibi içimde yeşertirken
Susuz bırakıp kuruttun
aşk ağacımı aşk toprağımı
oysa seni dünden çok
bugunden daha değerli
gelecekte ise
hayalden öte bir yere koyup sevmiştim seni
oysa sen ne yaptın bana
aşkımı elinde kibrit olarak kullandın
beni mum sayıp ateşe yamadın
karanlık yoluna ışık olarak kullandın
ben ise eriyen parçalarımı parça parça üzerime döktüm
parçalarım eridikçe boynumu büktüm
sen ise karanlıktan çıktın sonunda
giderken nefesinle üfleyim söndürdün beni kalan kısmımla
ama geriye birşey kalmadı ki benden
ellerini yakmasın diye koyduğun mumlukla
aynı seviyediyim şimdi ben
birtek dileğim var birtanem
mum olma kimseye sen...