Destursuz makamına, giren sensin Hüseyin
Oyun için sırtına, binen sensin Hüseyin
Can Efendime en çok, gülen sensin Hüseyin
Sen beyinler çölünde, açan gülsün Hüseyin.

Ben mahşere varmadan, günahlarım tartılsın
Üzerine yağmayan, şu bulutlar yırtılsın
Kokladıkça ciğerim, bedenim kurtulsun
Sen gönlümün çölünde, açan gülsün Hüseyin.

Susuzlukta çaresiz, nefesin ahidisin
Tüm zamanlar içinde, yiğitler vahidisin
Mağarada aşikâr, ruhumun şahidisin
Sen insanlık çölünde, açan gülsün Hüseyin.

Sevmemiş nerden bilsin, inançsıza zararsın
Kurusun yezit nesli, ahireti kararsın
Yaralı iken bile, yaraları sararsın
Sen bahtsızlar çölünde, açan gülsün Hüseyin.

Yüz yıllara sığmayan, alemin heybetlisi
Fatıma anamız ve (Hz.) Alinin kıymetlisi
Resulullahın (SAV) munis, biricik sevgilisi
Sen kerbelâ çölünde, açan gülsün Hüseyin.

18.12.2009
Ahmet Çelik

Değerli dostlarım; Muharrem ayında yazdığım bu şiiri, internetim olmadığı için o tarihlerde sizlerle paylaşamamıştım.