Gidişin gelir aklıma her gün batımında
Gözlerimle gezerim bütün geceyi
Yeniden filizlenir yalnızlığım
Ağır bir yük çöker omuzlarıma
Bir yudum su kalır boğazımda
Alırım başımı dizlerimin arasına.
Sessiz sessiz ağlarım

Gece gezerim ben ışıklı caddelerde
Görünmez kimseye gözlerim
Gözlerim değer gözlerine
Saçların kaybolur avuçlarımda
Yanmak isterim ateşlerde
Her yangında ben yanarım
Otururum bir duvarın dibine
Sessiz sessiz ağlarım

Gidişin gelir aklıma… Ölümün!
Tekrar tekrar gömerim
Ateşler söndürerek geçerim sokağından
Korkular yaşatırım içimde
Kırılır kalemlerim seni her yazışımda
Yağmur yağar ıslanırım
Her yağmur damlasında sen düşersin ellerime
Gözyaşlarıma karışır toprak olursun

Ölüydün belki…
Yaşadığını sandığımda
Güzel bir rüyaydı gözlerin
İlk ayrılan sen değilsin derim
Kandırırım kendimi
Unut gitsin!
Önce şiirler yazarsın baş harfleriyle.
Sonra silersin
Bir gün bir kızın olur
Ayşe koyarsın adını Zeynep dersin yâda Elif…
Adını bile unutursun
Unutulan kır çiçeği gibi kitapların arasında