Uzun saçları hafif rüzgarın esintisiyle savrulurken
kaban’ın geniş yakası yanaklarını kapatmış
ağladığı sadece gözlerinden belli oluyor
aslında onlar tam şu anlarda gülümseme aşamasında olmalıydı
onu kendime sarar
yumuşak dokunuşlarla yüzüne sevgiler çizerdim

bu günkü ayrılığımız biraz erken
deniz kabarmış
boğazın dalgaları tehlike saçmaya başlamıştı
iskeleden yapılan anons da
şehir hatları vapurlarının son seferleri olduğu açıklanmış
benimki ise
kadıköyden denize açılmıştı çoktan

son kez etrafıma baktım
iki martı
balıkçının vereceği istavritleri beklerken
kıyıdaki beton duvarın üzerinde kayarak
volta atıyorlar

yerler buz tutmuş
tir tir titriyorum
aslına bakarsan
ben sadece yokluğunun uçurumlarını büyütüyorum

üsküdar’da akşam olmuş
dalga kıranın ucundaki fener çakıyor du

Soğuk, hafiften kemiklerime sızarken
ayrılık sancısı tüm damarlarımda geziniyor
yarınki yaşayacağımız sahneyi düşünüyorum
bunun dünkünden bir farkı yok
acaba yarınki de aynı mı olacak

dayanamıyoruz artık
periyodik ayrılıklara...

13.02.2010
metin34