Nasıl oluyor da
bu kadar değişiyor içimdeki sen,
Birgün tapıyorum,
Birgün korkuyorum, nefret ediyorum kendimden.

Alıyorsun bütün sevincimi içimden
ve hoop dolduruyorsun ertesi gün.

Kiminle birlikte diyorum yine yağmurlu bir kış günü
ve yalnız yağmurlu bir günde hissetmeye çalışıyorum
içimde, nerelerimde sana güvendiğim o yeri.
Çok zor buluyorum o yeri, ne ara attım okadar derinlere unuttum.

Sanki hiç lazım olmayacakmış gibi
fırlattım içimin en karanlık dehlizlerine.
Oysa hiç bulmak istemediğimi düşünmüştüm,
bir daha lazım olmaz demiştim.

O kadar lazımki bana oysa
herşeyden çok onu bulmak istiyorum
büyütmek içimde, büyütmek,büyütmek
kaplamasını istiyorum bütün karanlıklarımı.

Olmaz diye haykırıyor içim, biryerleri yanarak
öyle bir yangın ki bu,
ne başı var ne sonu, kavuruyor göğsümün içini
yüzüme vuruyor kızgınlığı
sanki gülersen tutuşacağım.