S evgiye aç, huzura muhtaç o arsızlar hepsini çalmış
U zun yıllar çektiği acı,o yinede ayakta kalmış
Z alimin zulmü, hainin ihaneti,seni yıkamamış
A ksüt’e ölümüne hasret kalsada, çok kanâatkarmış
N efret var gönlümde dese de,aslında gönlün sitemkârmış

Ç etin geçmiş genç ömrün; doğduğun gün kundağına kar yağmış
E zeller,ebed değil gülüm; acılarında sonu varmış
T eselli etsem mahsun gönlünü; belki bir gün, gün doğarmış
İ nsanoğlu ne hikmet bilinmez; nâmertliğe kucak açmış
N açar ettin yüreğimi,acaba insanlık nerde kalmış


10_06_2002 Pazartesi

Hanımağa34 / Nazife Görgün



Akrostiş 12 Manevi torunuma


O ağacın kuruyan köklerinden,toprak üstünde kalan filiz
R üyasının güzel yerinde uyandırıldı,masumum çaresiz
H ayatını ailece yaşaması için verilmedi taviz
A llah asla yuva yıkma..! arş’ıâlâ sallandı der vaiz
N ankör kullar yuva yıktı..! arş’ıâlâ sallanı dediler câiz


10_06_2002 Pazartesi

Hanımağa34 / Nazife Görgün