-İradenin Güçsüzlüğü-

Söylemez dil
Yazmaz kalem
Susar gönül
Artık sadece özlem konuşur yürekle…
Oturur bir köşeye
Düşünür derin derin,
Dalar çok uzaklara…
Maviliklere merhaba der,
Anılar içinden birini seçer
Yaşar o anı
Gülümser…
Kimseye zararı yoktur,
Oturduğu yerde uyur kalır
Rüyalarına esir olur...
Tüm düşler;
Ter içindedir,
Bir o yana bir bu yana döner,
Göz çukurunda gözbebeği dans eder,
Açılmayan gözler acaba nerdeler?
Uzatır elini
Uyanır birden…
Kimse yoktur elini tutan,
Suya uzanır eli,
Aklı gelsin başa diye
Yıkanır yüz
Gözyaşı vakit bu vakit, der
Salar kendini sessizce…
Bir bardak çay
Yardıma gelir smsıcak,
Sigaraya uzanır eli,
Şaşırır bir an
İçmezken kendi,
Kimin ki şimdi bu el?
Söylemez dil
Yazmaz kalem
Susar gönül
Sadece bir derin ah doldurur odayı,
Bakar camdan…
Ah koca şehir,
Ne çok gönül yanıp ağladı bağrında da
Ondan mı ki bu boğazlar?
Ondan mı ki sanadır bunca şarkı?
Kalelerin burçlarından mı bakar ki
Sevenlerin ruhları?
Söylemezsen söyleme dil,
Yazma istersen bir mektup,
At içine bakalım duygularını gönül…
Kaç günlük ki bu dünya?
Kime saklarsın ki o bir yumrukluk yüreği?
Gel seninle
Ya şu hırçın dalgalara gidip
Gömelim duyguları
Ya da Ağrı’nın başına çıkıp
Haykıralım yürek yaralarımızı,
Ondan sonra
İster atsın bizi üzerinden
İsterse tıkasın kulaklarını dünya.


12.02.2010 07:50
SERAP HOCA