Bakışının ardına nazarımı sakladım
Gözyaşıma yaz geldi tebessümüm zemheri
İmtihanım diyerek hasreti kucakladım
Hayaline dert yanıp yokluğunu yaşarken
Ateşlerde yürüdüm dönmedim bir an geri
Yüreğimi kanatıp zihnimi bıçakladım
Asi bir nehir gibi yatağımdan taşarken
Yalnız seni sevmişim kalubeladan beri
Hiç tükenmek bilmedi içimdeki heyecan
Damla damla eriyor aşkına adanan can


Ruhumu mest ediyor özündeki cevahir
Cemalini görünce sıyrılırım zamandan
Ellerimiz semada dualarımız zahir
Öyle ki iştiyakın yankılanır sedası
Ben neferin olmuşum sen gönlüme kumandan
Sensiz geçen an için evvele küskün ahir
Yokluğuna düşmandır varlığının gedası
Çıkmak istemiyorum kitlediğin zindandan
Nefes nefes ölürüm olmadığın her yerde
Hangi ilaç çaredir ayrılık denen derde


Gözlerinin içinde sonsuzluğa savrulup
Sebebini bilmeden kendimden ırıyorum
Cennette cehennemin ateşinde kavrulup
Yeniyorum gönlünün nedensiz kuşkusunu
Umudu dirilterek yeisi kırıyorum
Kirpiğinin okuyla yüreğimden vurulup
Bölüyorken sabrımın en tatlı uykusunu
Ne sükût içindeyim ne de haykırıyorum
Kelimelerim aciz dudaklarım mühürlü
Şiirlerim beyhude anlatamam bir türlü


Çırpınıp duruyorum çıkmak için felaha
Bir an olsun dinmiyor yokluğunun sancısı
Sevgim dünyaya bedel yemin olsun Allah’a
Gecemde gündüzümde tek seni düşlüyorum
Ne vakit tükenecek hasretinin acısı
Buhranlarda kıvranıp el değmeden günaha
Menzilime yürürüm sağım solum uçurum
Hakikatten ayrılmaz yalanın yabancısı
Sözümün kölesiyim bil ki mahşere kadar
Ömür boyu bekletip gelmese de hiç bahar


İsmail Koray Şimşek