Ölüm , bir fon müziğiydi
Şiirlerinin arkasında
Yaşama inat,
Her gün yeniden ölüyordu.
Aslında ,
Yaşıyordu ölüme inat.
Kahrolası yaşama bağlanmadan
Yaşıyordu...Buna yaşamak denirse!
Ve kefaretini ödüyordu
Susturulmuş davasının.



Ruhunu resetlerken başka birileri
Birileri başka çareler arıyordu
Düşle gerçek çarpıştıkça
Ondan bir şeyler kopuyordu.
İtiraf edecekti kendine
Ruhundaki o derin boşluğu
Azat edecekti birilerini
Onun kefareti ödenmişti.



Acısını reddederken başka birileri
Bilmiyordu ki...
Henüz gerçeklerle yüzleşmemişti.
Nihai gücü başkalarında ararken
Acısıyla yüzleşti:
Sonsuza dek azat edilmişti...