25
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2365
Okunma

araladığı kapıdan, soğuk temasıdır hayatın
ve sessiz ürperişidir şafakların
susturup mavi ufku
bir dal ölüm sarkıtarak içine
ya kırılacak, çarparak
ya da sürüklenip yok olacak
anlamsız örgüsünde yaşamın
saçları başak sarısı
yapraklarını kırağı damlaları süsleyen
serin sularda yüzüyor teni
kıyıcığına güneş düşse sevinmez
sessiz bir vaveyla, tükenişe tanık toprakta
ellerinde güz kokulu akşamlarla
başı düşmüş göğsüne
boynu bükük zambak
sus diye haykırıyor gökyüzü
üstüne gölgesi düşen bulutlar bilir
mayaladığı kederin gürleşmesidir fırtınalar
bilir ki, ayazın bağrından gelir
usulca çalkalanır acı
sızlayan bir nehir akar
dalgalara kafa tutar gözyaşları
dudakları yoktur baharın, almış öpüşlerin en güzelini dağlar
dokunmak istese saçlarına, kör noktasıdır hayatın
bir deprem içten içe çeker küreklerini
asi bir mevsim dökerek kirpiklerine
varsın, zaman kendini arayadursun
varsın, ömrünün adı yalnızlık olsun
göğsüne ayaz vuran
kanamaya başladı mı yüreği,
bu hayat nereye götürür yaralıları
hangi tarihe yazılsan, boynu bükük zambak
o gövde artık senin değil, bilmelisin
ölmektir, ardından koştuğun düşten uyanmak
Müsade Özdemir
5.0
100% (12)