7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2637
Okunma
Siz bakmayın dağların dumanlı olduğuna
aşkın sevincini koklar uzaklardan
ve uçuk bir maviden süzülür yıldızlara
bilmezlere açılan bir pencere,
özgürlüğünü ölümsüzlüğünü çiziyor gökyüzüne.
Seni andım, sen yokken, önce saçlarını okşadım
gözlerini maviye boyadım, denizler kıskansın diye
sonra seni gizledim yalnızlığıma
dalından yeni açmış iki gül dikenler arasında
her doğan günle aşkı işler yapraklarına.
Hadi gel, ay doğmuş bulutuna, bir de seni ekledim
martı kanatlarına, aşkların bölündüğü yerde
yıldızlar küser, hangi kapıya varsan kilitlenir üstüne
biz değil miydik, aynı yastığı paylaşan,
şimdi,
ne sen, ne de ben, yokuz artık bu şehirde.
Nuri Dağdelen
Özdere/İzmir
2/9/2003
5.0
100% (2)
Cevap Yaz