Coşkun akan ırmaklar,beyhude geçen yıllar

Sokak ortasında aç yatan insanlar

Hepsi bir anda yok oldular, sessizlige bürünerek

Zindandaki kölelerin sesleri de çıkmıyor artık





Karanlık,zemheri ayazında yapayanlız bir kuş

Yuvası dagılmış gözlerinde bir damla yaş

Kaos içinde, yaşanmış hayatlar içinde, belleri bükülmüş

Depremler ardı ardınca zaman diye birşey yok



Tüm Mahlukat çıldırmış gibi koşuşuyor belirsizce

Nereye ,neden gidiyor bunlar birbirlerini ezerek

Ne olacak sualleri çınlıyor kullaklarda , cevap yok

Durun, biri fısıldıyor sanki ,mahşer diyebiliyor sadece ve yine dudaklar mühürlü



Sonu gelmez denilen son geldi çatı işte

Zevk-,i sefa içinde idame etirdigin dunya, olmuş viran bir nefeste

kimileri çığlık çığlıga kimileri ise gülüyor olanlara ,yürekler kafeste

Geriye yaptıkların kalır gerisi boş mizan kefesinde



Son satırlar bunlar kalemler yazmaz artık

Son sözcükler bunlar dillerde mühür var

Duyamaz kimse kullakları tıkanmış

Gel kendine ey mahluk son saatler artık