Ben ne anonim aşklar yaşadım,
Dört duvar arası hayallerimde,
Firar ettim riyakar yüzlerden;
Sığındım kanatlarının altına.

Gümüş patenlerimle kaydım hayat yokuşundan,
Sabah yelinin yüzünü okşamasını kıskandım esen yellerden,
Duyanlar üstlerine alınırlar diye.
’Aşkım seni seviyorum’ demelerini kıskandım ellerden..

Matemimin ince sızısı,
Kalbimin diğer yarısı,
Bahtımın en güzel yazısı,
Sen başımın tatlı belası;
Geldiğin gün bitecek gönlümün yası.

Dur dedim gözyaşlarıma durmak bilmiyor,
Sus dedim deli gönüle..
’O benim kaderim susmam’ diyor...

Göz yaşlarımla yıkadım gittiğin yolları,
Giderken bıraktığın,ayak izlerini sildim kaldırımlardan
Dönüşün çabuk olsun diye.
Başımı vura vura yıktım sıra dağları,
Gelirken sana engel olmasınlar diye..

Ben ne mevsimler gördüm aşk pazarında,
Kimi sonbaharda ağaçtan düşen yaprak misali;
Oradan oraya savrulan.

Kimide soğuk kış günü tipiye tutulmuş kardelen gibi,
Tirtir,titriyor üşüyor,
aşksız ve sevgisiz;
Saracak kollar olmadığından.

Kimi yazın müjdecisi.
Baharı karşılayan papatyalar gibi,
Saf ve duru tertemiz..
Kimiyse bazen cıvıl cıvıl yaz neşesi;
Bazende gölgede 45 derece sıcak,
Hararetinden çatlar bu dudak.
Bazısıda geçirir bir ömrü çöl gibi kurak..

Sen benim nevbaharım oldun;
Ilık bir meltem gibi sardın dörtbir yanımı,
Sıcaklığınla ısıttın ısıttın ve sonrada kaynattın kanımı..

Tökezledim düştüm yüksek kaldırımlardan,
Aşkının verdiği sarhoşluktan;
Gözlerim görmez oldu içinde bulunduğum nahoşluktan,
Arındırdım sevgimizi tüm zorluklardan..
Kaç gel,kaç gel kollarıma tüm başıboşluklardan. .

Biz birbirimizi tamamlayan birer yapboz parçası gibiyiz,
İlk ve son sözüm, beni tamamlayan tek noktasın.!

22-09-2009

Nur UYGUN