ÇOCUKLUĞUM
Galada ki evde gözümü dünyaya açmışım
Önce her çocuk bende figan feryat ağlamışım
Sonra Galadan aşağı bakarak afallamışım
Öllüklerle sarılmış dırıl bezle kundaklanmışım

Ağlamışım nedenini anlatamadan anama
Benden büyük ablalarım ara sıra uğramışlar yanıma
Kimisi ninni söylemiş kimisi almış beni kucağına
Bazen de sinirlenmişler hafiften bir fiske vurmuşlar yanağıma

Masallar ninniler bazen de korkutmak için ecinniler
Birkaç portakal getirmiş göz aydınına gelen Telinliler
Her gelen hediyesini baş ucuma koydu birer birer
Soyup birer dilim paylaşınca gariblerim ne sevindiler

Ellengaç yada tahta beşiklerde sallanmışım
Çok yaramaz olduğum için sıkça da azarlanmışım
Daha o zaman bencillik edip ne varsa benim sanmışım
Ama sonunda bir dülbent ucundaki pekmez sormuğuna aldanmışım

Yürümeye geçmişim daha emeklemeden
Şarkılar mırıldanmışım anne baba demeden
Ne bulduysam yemişim büyüklerim görmeden
Annem kızmış söylenmiş hoş görmüş Ümmügüssü ebem


Baharda göç olurmuş bahçeye yaylalara
Konurmuş yorgan yatak kıl harar yaygılara
Beni de anam taşırmış giderken tarlalara
Sarıp sarmalarmış yem olmayayım diye kargalara

Ekrem MADENLİ
07.02.2010