142
Yorum
34
Beğeni
5,0
Puan
5463
Okunma

Ne çok özlemişim çocuk olmayı
Biz mi çocuk olamadık
yoksa hep mi büyüktü
üstümüze biçilen mutluluk.
ufak ufak atıyorum yalanları
ve ufak ufak çoğalıyorum korkularımda.
Daha dün gibi kulağımdaydı adı
ve daha dün gibi tükürülmüştük geçmişimden.
Şehrimden düşen onlarca meleği
Daha dün uyandığımda affetmişim.
Kaç pencerede nefes buldum
ve kaç aşktan düşük yaptım
hepsi kör kütüklerin siyahlarında saklıydı.
Hadi çocuk!
Ankara’nın rüzgarında boğulsa da nefesin
Kurşuni yalnızlıklar çizeceksin yürüdüğün yollara
Dün ve bugünden beklediğin herşey
Ardından ağlayacak
ve dilinden
Hep aynı şarkı düşecek.
Sahi çocuk!
Sen hiç şarkı tuttun mu diyeceksin
lacivert lacivert bakacaksın duvarlara
gölgeni arayacaksın her zaman ki yerinde
ve bulduğun her şey “S u s” diyecek.
Susacaksın
ve bir ceset gibi koşacaksın şehrime.
Fotoğraf: Habib Dağ
5.0
100% (84)