Gemilerimi yakmaya geldiğim gün,
Çoktan limanları terk etmişti sevdalar.
Ağlar henüz yeni çekiliyordu denizden.
Martılar kanat çırpıyordu göklere..

Dalgalar sesizce çarpıyordu kıyıya.
Bir adım daha uzaklaşıyordum senden,
Bir adım daha ölüme yakın oluyordum.
Gemilerimi yakmaya geldiğim gün,

Gemilerimi yakmaya geldiğim gün,
Çoktan ihanete uğramıştı duygular.
Denizin tam ortasında kaldı bir adam.
Ve ardında bir aşktan kalma yıkıntılar,


Nedense kimseler anlamadı beni.
Fitilini kendim ateşledim ölümün,
Yıkıntılarım kıyısında kaldı denizin,
Bir sana,bir de aşka inandığım gün.
Yaktım gemilerimi.






Gemilerimi senin için yaktım ’’Hnr’’
Fakat ben geldiğimde sen çoktan gitmiştin.
Ardında bir demet papatya,
Bir buket kırmızı gül bıraktın avuçlarımda.
Güller soldu,papatyalar sa yapraklarını döktü sevgilim.
Ama ben hala seni bekliyorum.
’’Gemilerimi yaktığım yerde’’
Kim bilir belki bir gün dönersin
Sevgiyle.......
Fikret ediş
19/01/2009
Avc-shl

Fikret Ediş