Yorgun ruhumu, senin sözlerinde dinlendirdim.
Kan revan içindeyken bedenim,
Nefeslerin yaralarıma merhemdi.
Damarlarımdaki zehirli kanı dudaklarınla çektin;
Ruhunda yenileyip panzehir oldun.
Karanlıklarda kalan düşlerime, düşüncelerime
Güneş oldun, yol oldun.
Kurumuş bir daldan, bir gül bahçesi yarattın.
İşte ben bu yüzden ‘sen’ diyorum,
Senin dehlizlerinde boğulmak istiyorum…


Gölgelerin ardına gizlensen bile, varlığını hissediyorum!
Sıcaklığın bedenimde, sözlerin beynimde yankılanıyor !
Benliğim mi, bedenim mi seni isteyen?
Düşüncelerimde mi, kalbimde mi yerin bilmiyorum?
Cevapsız sorular var ceplerimde,
Can çekişen kelimeler dökülüyor dilimden,
Her bir harfte yılların verdiği sızılar var.
Ben yine de; ‘sen’ diyorum,
Senin dehlizlerinde boğulmak istiyorum..


Yaren ATEŞ