3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1571
Okunma
Ben en çok/ da seni sevdim
Sende/ki bana benzeyen
Gülümsemeleri sevdim
Yoktun ama hep
Yanı başımda beni bekleyen
Kararan mahzun yanınla
Yalnızlıkların efendisi oldun
Şu fani dünyamda
Gülen yüzün hüznüm
Ağlayan yanım mutluluğum, oldu
Her nefes alışında/ binlerceeee
Teşekkür ederdim Tanrıma
Bir yanım aksak kalmasın
Diğer yanım öksüz
Sanki sonbaharda zamansız açan
Çiçekler gibiydik biz
Gizli, mahcup ve utangaç
Sanki biz/ suskunluğun çoğulları
Çoğulların sessizliği gibi
Durmadan akan çağlayanlara
Benzeyen yüreklerimizle
Tutunmak için hayata
Bıkkınlık/ yılgınlık yoktu
Bize benzeyen yüzlerimizde
Yanılgılarımız/ olsa da
Doğrularımız bizden yana
Yaşamak için tutunduk
Fani olan yanlarımız la
Cennet dünyayı….
02/02/2010
Milas/MUĞLA
5.0
100% (3)
Cevap Yaz