Sitemle kanatlanır ruhumdan beyaz kuşlar
Bitmek bilmezken gurbet, nasıl biter bu kışlar
Rüzgâra sabır saldım, gözlerimden döküldü
Hüzünlü bir yağmurun ertesinde bakışlar

Dert dağında dolanan yalnız ceylan say beni
Elem ateşten gömlek, yanıyorum vay beni

Islanmış kirpiklerim bir kilim nakışında
Aşığın karanfili göğsüne takışında
Hercai gönüllü yar, sen denizi özlerken!
Ben ağlıyorum nazlı dereler akışında

Kalbin payitahtında başköşeye koy beni
Selam bile yok yardan, yanıyorum vay beni

Ömür denen heyula, dağlardan aşar oldu
Yoruldu kervanımız, yollardan düşer oldu
Âlem bana, ben sana, vurgundum biliyorsun
Ters döndü çarkı felek, bağrımı deşer oldu

Kıskanırdı her zaman; güneş seni, ay beni
Şimdi karanlıktayım, yanıyorum vay beni.

Vicdan dileniyorum sonbahar sabahında
İğde yapraklarında, bir mazlumun ahında
İki elim yakanda yankılanacak sesim
Seni haykıracağım dünyanın son anında

Neredesin vefasız, neredesin duy beni
Halim divane hali, yanıyorum vay beni

FİLİZ ALTIOK DURAK