Çocukların düşleri düşmüş,
yaralı bereli,
yerlerde,
kenarlara süpürülmüş,
değersizce,
saygısızca.

Artık çocukların değil,
yerlere ait bu düşler.

Düşsüz çocuklar,
geleceksiz çocuklar.

Haberleri yok,
bilmiyor çocuklar,
düşsüz olduklarını.

Saf çocuklar,
temiz çocuklar.

Zamanı gelince,
uyudukları dalga sesleri`ile boğulacaklar,
ama bilmiyorlar.

Çocuklar,
çocukluklarını yaşayamayan çocuklar,
bulunmazların peşinde,
alelade dünyada,
alelade`lerin içinde,
düşsüz dolaşan çocuklar.

Gelmeyen geleceği bekliyorlar,
çünkü sular altında kalmış gelecekleri,
ama bilmiyorlar.

Duyguları havasız,
ölüme mahkûm,
cellat bekliyor,
ama haberleri yok,
bilmiyor çocuklar.

Saf çocuklar,
temiz çocuklar.

Bu çocukların gözlerinde,
umut yerine,
ışık yerine,
gözyaşları var.

Toprakları gibi,
boğuluyor gözleride,
ama bilmiyorlar.

Herşey bulanık.

(Tolga Madan)

(Kopenhag - 23/11/2009)

( Bu şiirimi, küresel ısınmadan dolayı, sular altında kalan topraklara ve bu toprakları kaybeden, evsiz ve geleceksiz kalan çocuklarara bağışlıyorum.
Saygılarım ile Tolga Madan)