Gönül bahçem sis içinde.
Şiir kalemde ağlar,
Türkü dilimde ağlar!
Darmadağın olmuş yol ezgilerim,
Dermansız bir his içine dalmışım.

Katreleri hangi dağda saklıdır;
Rüzgara yenilmiş bulutlarımın?
Esrarı yitiktir umutlarımın!

Küme küme hasret kalır ardında;
Yaşla dolu göz kalır,
Çile yüklü gönül kalır.
Merhamet ey yollar;
Merhamet!
Azmin hamlesine kul olan yollar,
Uzayan, kıvrılan, kaybolan yollar!
Yetim bir çocuğun duygularında,
Yürekten yüreğe yol olan yollar!
Dikenli bir ağ gibi ruhumu sararsınız;
Vuslatta, hicranda, firakta siz varsınız!

Hicrana gizlenmiş gözyaşı mıdır,
Çektiği terleyen avuçlarımın;
Esrarı yitiktir umutlarımın!

Bugün, saçlarına kar yağdı dağlarımın.
Zaman, köşe başlarını tutan harami edasıyla;
Korku salıyor saatimin "tik tak"larına...
Şimdi ağıt yakıyorum anısına,
Anahtarı çalınmış yarınlarımın.
Esrarı yitiktir umutlarımın...

Yar;
Zulmetin pençesinde bırakma beni yar!
Ömür gibi yalan, düş kadar gerçek...
Hayalin olmasa beni kim duyar?
Gönlümü kamaştıran gözlerini çek!
Zararı olmasın intizarımın.
Esrarı yitiktir umutlarımın!

Ey çile; ruhumu ruhunda pişir.
Kahrınla uykuya darılsın gecem.
Sensiz, GÜLŞENimde diken yetişir;
Senle başlar, sende biter bilmecem...
Hükmü yok sahipsiz ahuzârımın;
Esrarı yitiktir umutlarımın...

Halil GÜLŞEN