KENTLEŞME-4

Bakırköy Kartaltepe Mahallesi meskenim
Beyazıta derse gidip gelmekteyim
Terbiyesizliğimden değil asla
Otobüste ihtiyara yer vermeyişim
Aşırı yorgun oluyorum final zamanı
Sınavım berbat geçmiş, asabım bozuk
Sevgilimi görememişim üstelik
Onu görmem kalmış başka bahara
Aklıma mı geliyor yer vermek ihtiyara

Trafik tek kelimeyle bir keşmekeş
Özellikle iş ve okul çıkışlarında
Ne eziyetlerle, badirelerle atlattım
Oncağız karakışları ben bu şehirde
Sırtımda palto yok, delik ayakkabı
İçimi yaksa da o masum bakışları
Saldım rezilliğin önünü deryalara
İtiraf ediyorum yer vermedim ihtiyara

Bu şehrin ihtiyarları da bir âlem yahu
İşleri güçleri yok, yatmaktan sıkılıyorlar
Gezinmeye çıkıyorlar akıllarınca
Belediye otobüsü dolu hıncahınç
Kokona karılarda zaten bir kasınç
Kaptan stresten yemekte kafayı
İki saatte geçtik ancak Çapayı
İsterseniz lanetleyip yüzüme çalın kara
Evet söylüyorum işte yer vermedim ihtiyara

Beyazıt-Bakırköy arası mesafe uzun
Belki yeri değil diyeceksiniz uykunun
Ama gözünün içine bakaraktan da
Mala yatmak yakışık almıyor ki
Söyledim ya anam ağlar, iflahım kesilir
Yorgunluktan vallah ölesim gelir
O malum sınav dönemlerinde
İlk durakta peş peşe kaç otobüsü
Pas geçerim, kaçırırım bile bile
Sırf bir koltuğa oturabileyim diye
İşte bu yüzden yüzümü döndüm duvara
Ve yer vermedim o ihtiyara

Trafik bir takılır pir takılır çapada
“Of amanlar”, “kahretsinler” uçuşuyor havada
Bense seni düşünürüm çoğu zaman
Dizeler dizerim, kafiyeler ararım hemen
Bulamazsam acayip canım sıkılır
Aranırken gözüm tabelalara takılır
O kadar sık ve uzun süreli ki durkalklar
Mecburen gözüme takılıverir bazı haltlar
O kadar ki hiç işim olmayacağı halde
Karşıdaki “İkisi Birden” sinemasındaki
Filmlerin dahi ezberlerim isimlerini

Ben sıra dışı şeylerle uğraşmayı severim
Mesleğim gereği her bir şeyi merak ederim
Bazen bana uymayanları da aklımda tutuyorum
O değil dostlar dalga geçip duruyorlar
Ne iş şair nerden biliyorsun bunları
Yakalansam da bazen hep kaçtığım radara
Velhasıl yer vermedim ihtiyara

Be ihtiyar ne işin var, otur çölünde
Ne var yani, her zamanki Eminönü’nde
Derdim içimden o sıkışık zamanlarda
Belki oda kendince diyordu bana
Hey saygısız okumanda nedir mana
Bak ki hele şuna, ayağa kalkıp da
Yer veriyor mu büyüğüne dana
Bunların hepsini yüzüme de dese
Ukalalık edip cevap verecek değildim hâşâ
Haklıydı adam, yer vermedim ihtiyara

Kaç ramazan ezanları otobüste duymuşum
Parçalanagelen bir parça pide ile doymuşum
Daha halisini inan yemedi bu mide
Ziyafetten, şölenden öte idi beklide
Yorgunluktan süzülen gözlerimde
Azıcık insanlık kalmış olmalı derinlerde bir yerde
İhtiyara yer vermek geçiyordu ama içimden
İnan dizimde kalkmak için kalmamış derman
Çoktan unutmuştur eminim öznesi
Benimse içimde kalmış bir yara
Keşke ah keşke yer vermiş olsaydım o ihtiyara

İhsan POLAT 29.01.2010 İspir