gözlerinde sürmenin utandığı güzel
gözlerinmiş çilenin kendisi meğer
gözlerin rengiyle has, bakışıyla özel
gözlerinde sürmenin utandığı güzel
gözlerinmiş derdim-ilacım meğer...

şehveti görmedim, arzuyu buldum
gözlerinle bunca yıl avundum durdum
ne çeşit baktınsa hep hayra yordum
gözlerinde sürmenin utandığı güzel
gözlerin gözlerim de hoyratmış meğer...

sarhoş oldum çağırdığı türküsü ile
uyudum yastığı, döşeği, örtüsü ile
yeltendim sevdana apansız dürtüsü ile
gözlerinde sürmenin utandığı güzel
gözlerin maluma yol, yordammış meğer...

temmuzda zemheri yaşattın bazen
ayazın da çektirdin en gamlı-hazen
güzel! derdindir kefenim ipekten-pazen
gözlerinde sürmenin utandığı güzel
gözlerin, ölümden öte köy imiş meğer....

hikmetimdir bu manayı buldumsa eğer
gözlerimi bu dünyaya yumdumsa eğer
bir bakışınla cenneti umdumsa eğer
gözlerinde sürmenin utandığı güzel
gözlerin, varoluşun soy adıymış meğer...

Muhittin Dağhan