Bir köprüden geçer gibiyiz
Adına baht denilen
Cismi belli olmayan
Uzadıkça uzayan
Başı belli sonu...

Her adımda biraz daha uzayan
Öyle bir adım atarsın ki
Sevinçler çıkar karşına
Bir başka adımda ölesiye ağlarsın
Kalakalırsın tam orta yerinde

Öyle bir noktası vardır ki
İşte o nokta dönüm noktasıdır
Ya sonuna kadar gidecek
Yada ölümüne vaz geçeceksin
Yada gidebildiğin kadar gidersin

Bir köprüden geçer gibiyiz
Uçsuz bucaksız
Bir yanında deli poyraz
Bir yanı gül bahçesi

Karar senindir
Ya poyraza kapılır gidersin
Yada gül bahçesini seçer
Güldereni olursun

Bir köprüden geçer gibiyiz
Bazen koşar adım gidersin
Bazense ağır aksak
Nereye varacağını bilmeden
Başı boş biteviye

Bazen kaçmak istersin
Ardına bile bakmadan gitmek
Nereye gittiğini bilmeden
Attığın adımı düşünmeden
Koşarsın nefessiz kalana dek

Bir köprü’ki başında hüzün
Ortasında hüzün
Sonun da hüzün
Ve
bir an durup düşünürsün
hatırlamaya çalışırsın
Neresinde gülmüştüm

Yürüdükçe anlarsın köprü sensin
Adım senin
Yürüdüğün yol yaşamın
Ya dik yürürsün yada.....

Hülya Kanber