1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
950
Okunma
Her gün duy beni
kırılmış bir keder geziyor
yüzünde
derin yalnızlığın yansıyor.
unutmuş,
gülüşlerinin gül kokusunu
gamzelerin.
hangi anlamaz rüzgarlar
söndürmüş
ışığını gözlerinin..
ceylan bakışlım,
geceler
ne çabuk unuttu yüzünü.
bir yanda ayak seslerin
bir yanda,
ürkek gölgeler.
sen hüzünlendikçe
ben kapattım gözlerimi.
ve,
sen gülünce kurdum düşlerimi.
saçlarını ördüm
her yağmur sonrası.
ben çıktım, yokuşlarını
sen indin.
kıskanç gönlüme hapsettim
dolunay ışığını
siyah taşlarını aldım
yollarının
acıların büyümesin
her gün duy beni
mustafa kaya
çengelköy / istanbul
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz