12
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
891
Okunma

Yokluğun bize hicranlar yarası ya’ Resul Allah’,
Gel de! Bu kanayan yaraya, bir derman ol ah!
Merhemi Sensindir, çaresiz olan her dertlerin,
Umutsuz olmasak da, beleğimizle de tümüylen,
Açtım kollarımı, oda kapanmaz artık sen gelmeyince,
Ümmetine rehber oldun, Dünya ya “SEN” geldiğinde,
Tüm çileleri ve musibetleri de “SEN” çekmiş olsan da,
Açtın o ellerini, Ulu Rabbime, bize hidayet etsin diye,
O ne güzel ahlaktır, o ne sabırdır, o ne tahammül,
Tahayyül ederken bile ben, şaşkınım o dayanmana,
Gözyaşlarımı titreyerek, ulaştırabilmek için sana,
Nice yıllar, nice yollar, kat edebilmem gerek daha,
Yolunda diz çöküp sürünüp, çökebilsem toprağına,
Bilmem ne kadar, uğrunda yalvarıp koşmam gerek,
Gelebilsem görebilsem o ebedi cennetler vatanına,
Ölsem kavuşsam size, yolunuzun tozu olmam gerek,
Gel artık! Gel de söndür, Dünyaya düşen o nar ateşi,
Çığırından çıktı, yolu izi bilemeyiz, biz çöktük artık,
Ümmetim, dediğin bunca günahkâr biçare zır zır deli
Ver elini! Göster kendini, yıkılsın. Dünyanın bu bendi,
Biçare o gönlümde unutmuş artık, kendi derdimdeyim,
Ne gelenler belli, nede gidenleri, ete büründük bürüneli,
Üstümüze kapkara belalar, bulut diyerek çöktü çökeli,
Sensiz geçen her an; binlerce kez ölüm BANA”EFENDİM”…
(27.01.2010)AZAP...
5.0
100% (8)