Sen! Ne varsa da gülüm, yalnızca o sende!
Damla damla düştün, yakarak yıktın içimi,
Biçare deliler delisi sana meftun, bu gönlümde,
Düştükçe kır tik, kır tik ezdin zalim ciğerimi,

Yangınlar çıkardın, fırtınalar estirdin, bedenimde,
Benlikten yoksun yanlız, çaresizliğimin içerisinde,
Ben kala kaldım, sensiz çırılçıplak tek ortalarda,
Akıttıkça, zalim aşk şerbeti yerine, o zehrini!

Masumca, kan diyerekten, bıraktın damarıma,
İrin olup kusturdun, her bir tarafımdan nefretini,
Aklımı başımdan aldın! O şuh eriten bakışlarınla,
Demedin ki bu garibede yazık, buda bir Allah kuludur,

Yalnızca gönlümün çaresi bir tanem, sende bulunur,
Oysaki kız! Ben senin aşkına kendi ellerimle var ya!
Ne saraylar yaptımdı içi senin hayalinle döşeli, barok,
Sense, tam kalbimin ortasına, saplayıp attın bir ok,

O saçlara! Bin bir Hayallerle takılası ne çiçekler taşıdım,
Seni bedenimde ak pak yudum, gönlümde büyüttüm,
Bir çırpıda ezip kodun yüreğimi, acımanda hiç yok,
Sevgimde hapsinde,varlığımda yıkıldı kalmadı yok,

İsimlerimizi gövdesine sevdalı kalbimizle kazıdığımız,
O iki gariban aşk ikizi ağaçlar da, Var ya!
Sensizlikle, biçareler iki büklüm halimize yanmalarda,
Çaresizlik içinde kodun gittin, viranlarda bırakıp da,

Bu öksüzü boynu bükük, sensizlik girdabında, kaldırımlarda...

(26.01.2010)AZAP...