Çık yollarıma sevgili,
Yollarımda ayak izin olsun istiyorum …
Üşüyorum,
gelişine sakladım bütün sıcak gülüşlerimi ..
Yarınlarımın dünüydün
Bugünümün yarını oldun
Erteledim ertelendim …
Başka mevsimlere savruldum
Düşen yapraklarda sesini kokladım..

Bir meleğin kanat çırpışıydı nefesin…
Nefesin ki huzurumun katmerli payıydı
Bilmezsin .. bilemezsin …
Bıkmadan usanmadan dilediğim tek şey di
Nefesin …
Nefessiz bıraktın beni…

Yokluğun en acı kayıp
Durdukça kanayan
Kanadıkça acıtan
Kapanmayan yaram
İnce sızım …
Gel artık … ölüyorum
Haberin yok …

Keşke ;
Aşkta böyle derin olmasaydım
Kendi derinliğimde boğulmasaydım
Hergün yokluğuna can vermeseydim
Her gece ruhumu uykularına teslim etmeseydim
Uyan uykulardan yar
Uyan bak sabah oldu
Giden gitmeden
Kal de yar …

Sen;
Belki de en saf günahımdın benim
Duyduğum en güzel ses
Kokladığım en güzel koku bebeksi tenindi
Sende var olamayacağımı bile bile
Ellerinde yok olmayı göze almıştım ben
Ellerini en çok onları özledim
Avuç içini öpmeyi ekşimsi terli olan o kokuyu içime çekip
İşte hayat bu demeyi özledim
İçim acıyor yitirilen varlık ….
Öz’üne dön artık…!

EAA